حال ما در ماه ژوئن

از فردا صبح میزنم بیرون تا کمی پول اوکی کنم.برای اجاره خونه و مخارج.چندتا ایده دارم که روشون کار میکنم از فردا ببینم میشه پولشون کرد یا نه.

تا ماه دیگه ک تکلیفمون روشن شه,نمیشه کاری کرد.

زبان جلو روی ماست و بی پولی.

میسپریم خودمونو ب قصه ی زندگی.هرچی پیش اورد برامون.قصه فعلا اینه

و همه چی این سپردنس.

وقتی یادبگیریم همه چی خودش جلو میره.بی قضاوت ما.بی ترس.بی استرس.بی نگرانی ما.

رها کنیم خودش جلو میره

و مطمین باشیم یکی هست ک هوا رو داره.. تازه معنای زندگی رو میفهمیم.

ک چ زیباست.با اطمینان بریم جلو و لذت ببریم و تلاش کنیم

و من هیچوقت زیاد فرصت نداشتم تا بشینم رو خودم و ایمانم ب سرنوشت کار کنم .میدونم هرچی کار کنی اروم تر میشی و مطمین

و ما از حرف , بسیاریم.

زندگی جالب بود همیشه برام.

و اکنون ب جایی رسیدم ک فهمیدم هرچی شده و اومده و رفته یه قصه بوده..

برای هدفی

ما از اول اگه اینو بفهمیم ... تلاش میکنیم با شادی و بی فکر ب نتیجه

این اگر جا بیفته در ما.شاد ترین و مطمین ترینیم

چون همیشه ما استرس اینده رو داریم

ک چی میشه

اما نباس این اصلش باشه.زندگی به این قشنگی,نباس این رسمش باشه.ما اشتبا رفتیم ی جا رو

زندگی قشنگه.این حس بد ترس و نگرانی توش چی میخاد پس؟ پس این مال زندگی نیس

انگار زندگی میگه این همه زیبایی .لذت ببرین و مطمین از نتیجه باشین

برید جلو هرچه بادا باد

اما این از درک بشر خارجه.